Pathologie, ook wel ziekteleer, is een tak van de geneeskunde die zich bezighoudt met het ontstaan van ziektes en hun verloop. Het feit dat mensen zich af en toe niet lekker voelen, is een vaststaand feit. Over de oorzaak van ziektes lopen de meningen uiteen. Hier volgen enkele stromingen binnen de pathologie:
Pathologie in het lichaam
De eerste richting in de pathologie is de somatogenie. Volgens die denkwijze ontstaan alle ziekten uiteindelijk uit fysische en fysiologische processen. Iedere ziekte heeft in deze zienswijze een duidelijk aanwijsbare oorzaak. Is er geen oorzaak aan te wijzen, dan ben je niet echt ziek, dan vóel je je hooguit ziek. Andersom is het natuurlijk ook mogelijk: je bent ziek omdat er iets niet goed zit, ook al voel je je kiplekker.
Pathologie tussen de oren
Een andere richting binnen de pathologie stelt dat ziekte voor een groot deel door de psyche wordt veroorzaakt. Deze vorm van pathologie noemen we psychogenie. Volgens deze zienswijze ontstaat ziekte bijvoorbeeld doordat je je persoonlijke problemen verdringt. In zo’n geval is er geen duidelijk aanwijsbare oorzaak voor het ziek zijn.
Ziekte komt door stress
Een derde zienswijze is dat ziekte kan worden veroorzaakt doordat er in de omgeving van een persoon factoren zijn waarmee de persoon niet kan omgaan. Deze manier van kijken naar pathologie combineert eigenlijk de twee voorgaande, omdat stress een psychische component heeft, maar er toch ook een duidelijk aanwijsbare oorzaak kan zijn.
Pathologie als cultureel probleem
Volgens de sociogenie ontstaat ziekte door maatschappelijke en culturele normen. Ziek zijn is dan niet meer dan een afwijking van een gestelde norm. Welke norm dat is, hangt af van de sociale klasse en cultuur waarin je leeft.
Alternatieve pathologie
Behalve deze vier richtingen zijn er ook richtingen in de pathologie die het in heel andere richtingen zoeken. Deze denkwijzen stammen van de oosterse geneeskunsten, die stellen dat ziekte veroorzaakt wordt door verstoorde energiebanen in het lichaam.
