Ervaringsleren
De thema’s sterven en rouw lopen als een rode draad door mijn leven. Ik vind het heerlijk om met groepen te werken, mensen te inspireren en kwartjes te zien vallen! Ik geniet met volle teugen als ik zie hoe deelnemers groeien, hoe zij anders leren kijken en op hun handen leren zitten. Mijn ervaring is dat de grootste valkuil voor zorg- en hulpverleners is dat zij ‘willen oplossen’. Het zijn doeners! Sterven en rouw zijn echter niet op te lossen. In die situaties help je het best door met een stille en luisterende houding nabij te zijn.
Ik ben erg van het ervaringsleren. In de lesdagen wil ik graag dat deelnemers ervaren wat sterven en rouw ook voor henzelf betekenen, hoe verschillend dat voor ieder mens kan zijn en hoe je daar zo goed mogelijk bij kunt ondersteunen. Ik vind het ontzettend belangrijk over te brengen hoe essentieel het is om af te stemmen en aan te sluiten bij de beleving van de ander.
Ik word helemaal blij als ik een deelnemer hoor zeggen “nooit meer hetzelfde naar cliënten te kunnen kijken” omdat zij zich er nu van bewust is dat die cliënt ook iemand is geweest zoals zijzelf: iemand die gezond was, een baan had, een huishouden runde etc. Zij is zich er nu meer van bewust hoeveel verliezen die cliënt heeft geleden en hoeveel impact dat heeft. En hoeveel effect dat kan hebben op het gedrag van die ander.
Intens leven
Vitaal leven betekent voor mij ‘intens leven’, dingen doen waar ik blij van word: dicht bij de mensen die me lief zijn en zoveel mogelijk puur eten en drinken. Ik houd me al 30 jaar bezig met het thema sterven en als tegenwicht heb ik de opleiding tot Laughter Yoga Leader gevolgd. Lachen is gezond en ik lach heel graag dus een perfecte manier om in balans te blijven. Kortom leven, spelen én sterven op mijn eigen manier!
Beleving van de mens staat centraal
Ik ben ontzettend blij met de vraag van Sonnevelt om mij als docent te verbinden aan de opleidingen Stervensbegeleider en Seniorencoach. Ik voel me als een vis in het water omdat de beleving van de mens centraal staat en niet de modellen en theorieën. Natuurlijk heb je modellen en theorieën in je rugzak nodig, de kunst is echter die ook weer los te laten en er voor de ander ‘te zijn’. Als ‘luisteren om te horen’ overgaat in ‘luisteren om te begrijpen’ ontstaat daadwerkelijk contact. Dat maakt het, in mijn beleving, vitaal en zinvol!
Mijn achtergrond
Ik heb jarenlang als (wijk)ziekenverzorgende in diverse instellingen en in de terminale thuiszorg gewerkt. In de jaren waarin ik ’s nachts waakdiensten deed bij stervenden thuis ben ik gaan studeren, een echte laatbloeier. Tijdens de opleiding Psycho Sociaal Werk ontdekte ik de specialisatie Verlieskunde, op naar Groningen dus. Inmiddels werkte ik als Consulent Mantelzorgondersteuning en deed daar ervaring op in het werken met groepen en lesgeven. Ik ontdekte dat ik dat erg boeiend vond. Logische stap was daarna de Vakopleiding tot Communicatietrainer en de opleiding tot In-company trainer te volgen.
Mijn vakgebied
Sinds 2007 werk ik als zelfstandig trainer (Trainen met zorg). Mijn hoofdthema’s zijn dementie, stervens- en rouwbegeleiding. Daarnaast werk ik als freelancer voor diverse bureaus. Ook geef ik zo nu en dan een lachworkshop. Het grappige is dat ik dan van mensen die mij al jaren kennen hoor dat ze weer een kant van mij hebben leren kennen die ze absoluut niet verwacht hadden.
