“When we change, the world changes. The key to all change is in our inner transformation—a change of our hearts and minds. This is human revolution. We all have the power to change. When we realize this truth, we can bring forth that power anywhere, anytime, and in any situation.” –Daisaku
Dit citaat raakt voor mij de kern van de verantwoordelijkheid die we als mensen hebben in het grote geheel van de wereld. Als je iets wilt veranderen dan zul je op zoek moeten naar je innerlijke kompas: wat drijft jou, waardoor word jij getriggerd, uitgedaagd, blij, angstig, droevig, krachtig?
Dit proces aangaan is Persoonlijke Ontwikkeling. Hierin ga je aan de slag met patronen die al heel lang bij jou horen. Zelfs heel natuurlijk aanvoelen. Maar als het wringt in je leven, in je relaties, dan heb je van binnen iets op te lossen en kom je uit bij je overlevingsstrategieën die heel effectief zijn geweest maar nu tegen je gaan werken.
Elke levensfase biedt daarin een eigen uitdaging. Wat je tien jaar geleden nog vanzelfsprekend vond, kan nu niet meer passend zijn. Het leven bestaat uit meerdere fasen. Elke fase nodigt je (soms tegen wil en dank) uit om een nieuwe laag in je zijn te onderzoeken. Je kunt bijvoorbeeld de volgende levensfasen (vrij naar Bernard Lievegoed) onderscheiden:
Leren wat het leven inhoudt. Veel indrukken en informatie opnemen en een plek geven.
Ontdekken wie jij bent in contact met de wereld.
Ik denk dus ik ben: je beheerst de wereld met je mind.
De reflectiefase: wat is er bereikt, wil ik dit nog wel?
De zingevingsfase: het verleden wordt een spiegel en er worden nieuwe besluiten genomen om het leven een (andere) zingeving te geven.
De loslaat fase: hierin ontwikkel je een nieuwe innerlijke houding en maak je een begin met loslaten. Je positie verandert van ‘nemen’ naar ‘geven’.
In deze fase worden nieuwe keuzes gemaakt voor de rest van het leven. Waarin de tijdelijkheid van het aardse bestaan een belangrijk gegeven vormt.
Elke levensfase biedt een bijzondere uitdaging en hoe ouder we worden hoe intensiever het persoonlijke stuk van deze uitdaging wordt. Ook de manier waarop je je plek inneemt in relaties, zowel op het werk, vriendschap als in de liefde, verandert in deze levensfasen. Dit kent licht, maar ook schaduw. De schaduw waarin je ervaart dat het niet stroomt, dat je in conflict raakt, dat jij de ander niet begrijpt of de ander jou niet. Nieuwe keuzes leiden onvermijdelijk tot zowel bewondering en steun, als tot kritiek en afkeuring.
In de opleiding Relatiecoach, waarvan ik docent ben, leer je om mee op reis te gaan in de binnenwereld van mensen die het moeilijk hebben en vaak wanhopig zijn omdat de relatie dreigt te ontsporen, het op het werk niet meer gaat om zonder conflicten de dag door te komen, of ouders die hun kind(eren) niet meer kunnen bereiken en misverstand op misverstand ontstaat.
Om als coach dan in het oog van de storm te kunnen blijven en niet in je eigen oordeel of behoefte om alles op te lossen te schieten, vereist een heldere houding vanuit een leeg midden: een plek waaruit je beschouwt en analyseert. Waarin je kijkt naar het proces en dat is wezenlijk anders dan meegaan met emoties. Dus het gaat niet om het bepalen van goed of fout, maar om te achterhalen welke dynamieken er spelen. Welk patroon er is ontstaan.
Om je als coach verder te ontwikkelen in het begeleiden van de vraagstukken en thema's die tussen mensen spelen in liefdes- en of werkrelaties, vereist ook een stuk persoonlijke ontwikkeling waarmee jij jezelf opnieuw definieert als mens en als begeleider.
Geschreven door Loes Koot, docent van de opleiding Relatiecoach.